http://www.press-time.com/
Το ασφαλιστικό της… ανασφάλειας εργαζομένων και συνταξιούχων, ο πόλεμος του… 40 ή του 37, του ορίου των χρόνων εργασίας που πρέπει να έχει κάποιος για να πάρει πλήρη σύνταξη, η μείωση των συντάξεων, η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, αποτελούν, μεταξύ άλλων δεινών, την ασφαλιστική «γκιλοτίνα».
Στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας μεγάλες κατηγορίες ασφαλισμένων και συνταξιούχων αποτελούν τους μεγάλους χαμένους και τους από…. τύχη κερδισμένους. Κι αυτοί όμως, ακόμα κι αν θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέσα στο 2010 και δεν εμπίπτουν στις νέες δυσμενείς αλλαγές, δεν είναι σίγουροι αν η σύνταξή τους θα είναι αυτή που περιμένουν ή θα περικοπεί στην πορεία, στα πλαίσια του Προγράμματος Σταθερότητας και… όχι Ανάπτυξης.
Σύμφωνα με το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, μεγάλοι χαμένοι είναι:
1) Οι εργαζόμενοι, οι οποίοι θα επιχειρήσουν να βγουν στη σύνταξη μετά το 2015 (το 2018 είναι μόνο στο μυαλό του κ. Λοβέρδου) με 25 έως 35 χρόνια ασφάλισης. Αυτοί οι ασφαλισμένοι θα δουν τις συντάξεις τους να συρρικνώνονται δραματικά, καθώς η σύνταξή τους θα υπολογίζεται με βάση το σύνολο του εργασιακού βίου. Επιπλέον, αν ισχύσει η 40ετία, η σύνταξή τους θα είναι μειωμένη κατά 6% κάθε χρόνο που υπολείπεται των 40. Αυτό σημαίνει ότι όσοι βγουν με 25 ή 35 χρόνια θα πάρουν… ψίχουλα…
2) Οι συνταξιούχοι, οι οποίοι έχουν αποδοχές άνω των 1.400 ευρώ. από την 1η Αυγούστου 2010 θα κληθούν να καταβάλλουν εισφορά υπέρ του ασφαλιστικού, η οποία κυμαίνεται από 3% έως και 9%.
3) Οι ασφαλισμένοι σε ταμεία που έχουν υψηλούς συντελεστές για τον υπολογισμό των συντάξεων. Προβλέπεται από το 2013 η μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης σε 2%, για τους παλιούς ασφαλισμένους σε δημόσιο, ΔΕΚΟ, ειδικά ταμεία και πρώην ΤΕΒΕ.
4) Οι δικαιούχοι επικουρικών συντάξεων, καθώς οι νέες ρυθμίσεις προβλέπουν επαναπροσδιορισμό των επικουρικών συντάξεων ακόμα και κάτω από το 20% των συντάξιμων αποδοχών μετά το 2011.
5) Οι συνταξιούχοι του δημόσιου τομέα που συνεχίζουν να εργάζονται είτε δεν θα παίρνουν τη σύνταξή τους είτε θα την παίρνουν… πετσοκομμένη.
6) Οι εργαζόμενες στο δημόσιο και οι μητέρες ανηλίκων που καλύπτονται από τα ειδικά ταμεία μισθωτών, καθώς αυξάνεται το όριο ηλικίας τους. Μητέρες ανηλίκων στο ΙΚΑ, στα ειδικά ταμεία μισθωτών και σε ταμεία Τύπου, είναι τα μεγαλύτερα θύματα του νέου ασφαλιστικού, καθώς συνταξιοδοτούνται πλέον στα 55. Η προσαρμογή ξεκινάει από τον Ιανουάριο του 2011 και πρέπει να έχει ολοκληρωθεί ως τον Δεκέμβριο του 2013. Αυτό προκύπτει από τον νόμο Πετραλιά που είχε «παγώσει» αλλά επανέρχεται στο προσκήνιο. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που συνταξιοδοτούνται με 35ετία σε ηλικία 48 ετών, σταδιακά από το 2011 θα φτάσουν στο 60ό έτος της ηλικίας. Η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης θα είναι έξι μήνες τον χρόνο. Ανάλογη ρύθμιση προβλέπεται και για τις ασφαλισμένες στον ιδιωτικό τομέα από το 2013. Από το 2011 θα αυξηθεί το όριο των 50 ετών κατά ένα χρόνο για τις γυναίκες ανηλίκων και θα φτάσει σταδιακά στα 55. Επίσης, από την 1η Ιανουαρίου 2011 θα επέλθει εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Περίπου 140.000 εργαζόμενες στο δημόσιο θα είναι πλέον υποχρεωμένες να συνταξιοδοτούνται είτε στα 60 με μειωμένη σύνταξη είτε στα 65 με πλήρη. Μεγάλες χαμένες θα είναι οι παλαιές ασφαλισμένες, δηλαδή όσες άρχισαν να εργάζονται την 1η Ιανουαρίου 1983 έως και τις 31 Δεκεμβρίου 1992.
7) Όσοι απασχοληθούν από το 2011 και μετά σε επαγγελματική ειδικότητα που σήμερα εντάσσεται στη κατηγορία των βαρέων και ανθυγιεινών, γιατί ο κατάλογος αυτός θα συρρικνωθεί και μπορεί να μείνουν απέξω.
8) Οι άγαμες ή διαζευγμένες θυγατέρες, που σκόπευαν να πάρουν τη σύνταξη του πατέρα τους, πρέπει να το… ξεχάσουν γιατί από την 1η Ιανουαρίου 2011 καταργούνται οι γενικές ή καταστατικές διατάξεις των ασφαλιστικών οργανισμών κύριας και επικουρικής ασφάλισης καθώς και του δημοσίου για τη συνταξιοδότηση άγαμων και διαζευγμένων θυγατέρων και αδελφών.
9) Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες που έχουν δεύτερη δουλειά, καθώς θα τους επιβληθεί παράλληλη ασφάλιση.
10) Όσοι παίρνουν αναπηρική σύνταξη. Ολες οι περιπτώσεις θα επανεξεταστούν, με ένα στόχο. Να περικοπούν σημαντικά.
Όλοι και όλες στα 65
Η εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στο δημόσιο στην οροφή των 65 ετών, που ισχύει σήμερα για τους άνδρες που προσλήφθηκαν μετά την 1η Ιανουαρίου 1983 και για τις γυναίκες θα αρχίσει να από το 2011 και θα ολοκληρωθεί στο τέλος του 2013. Αυτό θα προβλέπεται σε ξεχωριστό νομοσχέδιο που έχει έτοιμο ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου.
Στην περίπτωση που οι γυναίκες που έχουν προσληφθεί στο δημόσιο το 1986 και φέτος δεν προλαβαίνουν να βγουν σε σύνταξη με 25ετία, διότι δεν έχουν συμπληρώσει το 60ό έτος της ηλικίας τους, θα αναγκαστούν να παραμείνουν στην εργασία άλλα έξι χρόνια, ώσπου να συμπληρώσουν το 65ο έτος της ηλικίας τους.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΓΛΙΤΩΣΑΝ
Τυχεροί όσοι θεμελιώνουν
δικαίωμα μέσα στο 2010
Μέσα στην γενική απογοήτευση για τις δυσμενείς αλλαγές στο ασφαλιστικό, υπάρχουν και μερικές κατηγορίες ασφαλισμένων και συνταξιούχων, που από καθαρή… τύχη τελικά, δεν θα υποστούν τα δεινά. Στην κατηγορία των τυχερών ανήκουν όσοι έχουν θεμελίωσαν ή θα θεμελιώσουν δικαίωμα συνταξιοδότησης μέσα στο 2010. Αυτοί οι ασφαλισμένοι θα μπορούν να εργάζονται και να συνταξιοδοτηθούν όταν το αποφασίσουν, χωρίς να επηρεάζονται από τις νέες ρυθμίσεις.
Η ρύθμιση αυτή πάντως, δίνει το δικαίωμα, σε όσους έχουν υποβάλλει παραίτηση από την αρχή του χρόνου, να την ανακαλέσουν εντός ενός μηνός και να επανέλθουν στην εργασία τους. Στόχος της κυβέρνησης με τη ρύθμιση αυτή είναι να αποτρέψει την καταιγιστική έξοδο στη σύνταξη ασφαλισμένων, που έσπευσαν να υποβάλλουν τις αιτήσεις συνταξιοδότησης πριν τους προλάβει η λαίλαπα του νέου ασφαλιστικού.
Οι 5 απαιτήσεις-σοκ της τρόικας που θα προκαλέσουν εξαθλίωση
Πεδίο νέων διαπραγματεύσεων – συγκρούσεων ή «γιες μεν» της κυβέρνησης με την τρόικα αποτελούν οι απάνθρωπες αλλαγές στις συντάξεις που ζητούν οι εμπειρογνώμονες της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Από τη μία υπάρχει το μνημόνιο της συμφωνίας του υπουργού Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδου με την τρόικα, που η κυβέρνηση έκανε νόμο του κράτους στις αρχές Μαΐου χωρίς να το πολυκαταλάβει κανείς και από την άλλη το προσχέδιο νόμου που ετοίμασε ο Ανδρέας Λοβέρδος επίσης, το οποίο, επιχειρεί να… καταργήσει τον νόμο για να προλάβει τη γενική κατακραυγή.
Οι πέντε εξωφρενικές απαιτήσεις της τρόικας, οι οποίες περιλαμβάνονται στο μνημόνιο που πέρασε από τη Βουλή, είναι:
1. Εφαρμογή του νέου Ασφαλιστικού ως το 2015 και όχι το 2018.
2. Πλήρη σύνταξη στα 40 χρόνια εργασίας, αντί στα 37 και να επιβάλλεται ποινή 6% για κάθε έτος σε όποιον εργαζόμενο θέλει να συνταξιοδοτηθεί νωρίτερα.
3. Μείωση των συντάξεων σε διαζευγμένες και άγαμες.
4. Ψαλίδι στις συντάξεις χηρείας. Για τις συντάξεις χηρείας η τρόικα ζητάει το απίστευτο. Να μη δίνονται σε όσες χήρες είναι κάτω των 50 ετών, ενώ να δίνονται με βάση τα εισοδηματικά κριτήρια για χήρες κάτω των 65 ετών.
5. Μείωση των ασφαλιστικών ταμείων σε τρία χωρίς τις εξαιρέσεις των Ταμείων των δημοσιογράφων, των δικηγόρων, των γιατρών και των μηχανικών.
Ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος προσπαθεί να πείσει τον κόσμο ότι θα καταφέρει να μη περάσει τις άλλες αλλαγές που ζητάει η τρόικα. Ο υπουργός Οικονομικών όμως Γιώργος Παπακωνσταντίνου έχει ήδη ζητήσει να ενσωματωθούν στο νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή, όλα τα σημεία που προβλέπονται στο μνημόνιο, καθώς η τρόικα ζητάει να μη υπάρχει απόκλιση. Μοναδικό όπλο του Ανδρέα Λοβέρδου, είναι ότι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες προσμετρώνται στη σύνταξη και τα χρόνια της στρατιωτικής θητείας και των σπουδών. Κι αυτό το όπλο είναι αδύναμο, γιατί η Ευρώπη μιλάει για αύξηση του προσδόκιμου ζωής. Το δύσκολο είναι η ποινή του 6% και των τριών τελευταίων ρυθμίσεων. Αν περάσουν αυτές, η κυβέρνηση φοβάται ότι θα υπάρξει μεγάλη σύγκρουση με τον λαό. Γι’ αυτό και δεν συμπεριελήφθησαν στο προσχέδιο νόμου.
ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΕΑ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ
Μείωση αποζημιώσεων σε δόσεις
και κατώτατος μισθός 595 ευρώ
Οι διαπραγματεύσεις των εργαζομένων θα γίνεται απευθείας με τους εργοδότες, κι αυτό καταργεί στην ουσία τις ρυθμίσεις που εισάγει η γενική σύμβαση.
Πριν καν συνέλθουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι από το σοκ του ασφαλιστικού, έρχονται σαρωτικές ανατροπές στο εργασιακό καθεστώς του ιδιωτικού τομέα, που αλλάζουν κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα. Η προώθηση της δέσμης των αλλαγών γίνεται μάλιστα υπό την σκιά της τρόικας, η οποία βρίσκεται στην Ελλάδα και παρακολουθεί σαν μπαμπούλας.
Ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος, έχει ζητήσει από τις τη ΓΣΕΕ και τις εργοδοτικές οργανώσεις να αρχίσουν στις 31 Μαΐου τις συζητήσεις για την μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας. Οι αλλαγές όμως έχουν ήδη αποφασισθεί, καθώς δεν εξαρτώνται ούτε από τους εργαζόμενους ή τους εργοδότες αλλά από το ΔΝΤ.
Σύμφωνα λοιπόν με τις μέχρι στιγμής πληροφορίες, οι προωθούμενες αλλαγές εστιάζονται στα εξής σημεία.
- Παράκαμψη της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας από κλαδικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι διαπραγματεύσεις των εργαζομένων θα γίνεται απευθείας με τους εργοδότες, κι αυτό καταργεί στην ουσία τις ρυθμίσεις που εισάγει η γενική σύμβαση.
- Αύξηση του ορίου στις ομαδικές απολύσεις. Εξετάζεται η δυνατότητα αύξησης του επιτρεπόμενου ποσοστού ομαδικών απολύσεων στις μεγάλες επιχειρήσεις, που απασχολούν περισσότερους από 200 εργαζόμενους, από το 2% που είναι σήμερα στο 4%.
- Καθορισμός του ύψους και του τρόπου καταβολής της αποζημίωσης του απολυμένου. Το σενάριο που συζητείται προβλέπει τη μείωση κατά 255 των αποζημιώσεων για τους υπαλλήλους και την καταβολή της αποζημίωσης σε έξι μηνιαίες δόσεις, αντί της εφάπαξ καταβολής που ισχύει σήμερα. Παράλληλα συζητείται η ταυτόχρονη μικρή αύξηση της αποζημίωσης των εργατοτεχνιτών, που σήμερα είναι μόλις πέντε ημερομίσθια το χρόνο.
- Χαμηλότερες αμοιβές για τους εργαζόμενους κάτω των 24 ετών, που απασχολούνται πρώτη φορά. Τα σενάρια προβλέπουν πως οι νέοι θα αμείβονται με το 80% του κατώτατου βασικού μισθού, ο οποίος σήμερα είναι 740 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας θα εισπράττουν 595 ευρώ το μήνα.
- Αλλαγές στην διαδικασία προσφυγής στην Διαιτησία. Σήμερα, στην περίπτωση που δεν υπάρχει συμφωνία, η πλευρά των εργαζομένων προσφεύγει στον Οργανισμό Μεσολάβησης – Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), με την απόφαση να είναι υποχρεωτική. Ο στόχος είναι να αποφευχθεί η προσφυγή στη διαιτησία για τις κλαδικές συμβάσεις, εφόσον δεν εξασφαλίζεται και η συναίνεση των δύο πλευρών.
