Ποτέ άλλοτε δεν έγινε τόσος θόρυβος για ένα κτίσμα στην ελληνική επικράτεια. Αντιπαραθέσεις, κόντρες πολιτικών αρχηγών στη Βουλή και δημόσια κριτική.
Επικρατέστερη αρχιτεκτονική πρόταση κρίθηκε αυτή του Ελβετού Μπερνάρ Τσουμί και του γραφείου τού Μιχάλη Φωτιάδη.
Η κατασκευή του Μουσείου άρχισε τον Νοέμβριο του 2004 κι έτοιμο πια το κτίριο εγκαινιάστηκε τον Ιούνιο του 2009. Οι εκδηλώσεις για τα εγκαίνια διήρκεσαν μία εβδομάδα με την άφιξη στην Ελλάδα αρχηγών κρατών, πρωθυπουργών και προσωπικοτήτων από τη διεθνή πολιτιστική σκηνή.
Το απόγευμα της 20ης Ιουνίου του 2009 οι πόρτες του Μουσείου άνοιξαν για τους υψηλούς προσκεκλημένους του. Ήταν το ιστορικό απόγευμα, που η Ελλάδα παρουσίασε στον υπόλοιπο κόσμο ένα σύγχρονο μουσείο, οικουμενικό μνημείο, αποδεικνύοντας τον σεβασμό της προς την ιστορία.
'Οπως εύστοχα είχε δηλώσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κ. Παπούλιας, την ημέρα των εγκαινίων, «τα μηνύματα και οι συμβολισμοί του ιερού βράχου ανήκουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και μεταφέρουν σε κάθε γωνιά του κόσμου την ουσία του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού: δημοκρατία, γνώση, λιτότητα, αισθητική».
Τις πρώτες επτά ημέρες λειτουργίας του Μουσείου, ενενήντα χιλιάδες επισκέπτες διάβηκαν το κατόφλι του. Το κόστος των εκδηλώσεων είχε φθάσει το ποσό του 1.890.090 ευρώ. 'Οσο για τις επισκέψεις στην ιστοσελίδα του μουσείου, είχαν ξεπεράσει την πρώτη εβδομάδα τις 260.000 από 169 χώρες από την Αμερική μέχρι τη Μογγολία και το Νεπάλ.
Πολλοί Έλληνες πριν από έναν περίπου χρόνο αλλά και μεγάλος αριθμός Βρετανών πίστευαν ότι το Μουσείο θα συμβάλει στην επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, που εκτίθενται στο Βρετανικό Μουσείο.
Τα απόντα γλυπτά διακοσμούσαν αρχικά τον Παρθενώνα και άλλα κτίσματα της Ακρόπολης και αντιπροσωπεύουν περισσότερα από τα μισά των γλυπτικών διακοσμήσεων της ιστορικής τοποθεσίας. Αφαιρέθηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα και η επιστροφή τους στις ρίζες τους υπήρξε σημαντικό θέμα για τις ελληνικές κυβερνήσεις για πολλά χρόνια.
Πέρσι (17/6/2010) ο πρόεδρος του ΔΣ του Μουσείου, καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής, δήλωνε με την αφορμή του ενός χρόνου λειτουργίας του μουσείου:«Στο διάστημα αυτό τέθηκαν ερευνητικοί, επιστημονικοί στόχοι πραγματοποιήθηκε πρόοδος στον τομέα συντήρησης και στον τομέα των εκπαιδευτικών προγραμμάτων».
Πηγή: ΑΠΕ- ΜΠΕ, Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Τα δύο έργα αποτέλεσαν το μεγάλο πολιτιστικό του κληροδότημα. Αργότερα, η Μελίνα Μερκούρη ονειρεύτηκε πως το Μουσείο θα γινόταν το «σπίτι» τα Γλυπτά του Παρθενώνα, των Ελγίνειων -όπως εσφαλμένως ήταν γνωστά τη δεκαετία του ογδόντα- χαρακτηρισμός, που διορθώθηκε όταν το αίτημα της επιστροφής άρχισε να αντιμετωπίζεται θετικά από τη διεθνή κοινότητα.
