Oι πλέον σκληρά εργαζόμενοι στην ΕΕ είναι οι Έλληνες, καθώς εργάζονται κατά μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα, όταν οι Γερμανοί απασχολούνται κατά μέσο όρο 36 ώρες την εβδομάδα, επισημαίνει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Wall Street Journal.
Στο δημοσίευμα αναφέρεται πάντως, ότι η απόκλιση Βορρά και Νότου σε επίπεδο παραγωγικότητας οφείλεται στην καλύτερη τεχνολογία των χωρών του Βορρά και προτείνει στις χώρες του Νότου να κάνουν άνοιγμα στις πολυεθνικές εταιρείες, ώστε να έλθει η τεχνολογία στα εδάφη τους.
Συγκεκριμένα, ο αρθρογράφος της εφημερίδας Μάθιου Ντάλτον υποστηρίζει ότι η κρίση χρέους στην ζώνη του ευρώ έχει υπογραμμίσει ένα από τα πιο «ανθεκτικά στερεότυπα» της Ευρώπης, αυτό που αφορά στη διάκριση των «σκληρά εργαζόμενων βόρειων χώρων», σε σύγκριση με τον «τεμπέλικο Νότο».
Μάλιστα, όπως υπογραμμίζει, αυτά τα στερεότυπα υπεισήλθαν σε κάποιο βαθμό στο πολιτικό διάλογο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.
Ωστόσο, ο αρθρογράφος της Wall Street Journal επισημαίνει ότι η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη. Ενδεικτικά αναφέρεται στην -πρόσφατα διασωθείσα- Ιρλανδία που δεν ανήκει στη νότια Ευρώπη, αλλά και σε συγκριτικά στατιστικά στοιχεία για τις ώρες εργασίας σε κάθε ευρωπαϊκό κράτος.
Ο Ντάλτον υπογραμμίζει πως οι πλέον σκληρά εργαζόμενοι στην ΕΕ είναι οι Έλληνες, οι οποίοι εργάζονται κατά μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα. Αλλά και η Ισπανία και η Πορτογαλία δεν υπολείπονται σημαντικά, καθώς εκεί οι εργαζόμενοι εργάζονται 39 ώρες την εβδομάδα. Σε αντίθεση με την Ολλανδία, όπου οι εργαζόμενοι απασχολούνται κατά μέσο όρο 31 ώρες την εβδομάδα.
«Οι Γερμανοί εργάζονται κατά μέσο όρο 36 ώρες την εβδομάδα, πολύ λιγότερο από ό,τι οι σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες, τους οποίους καλούνται να διασώσουν», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος της Wall Street Journal, διευκρινίζοντας πως τα σχετικά στοιχεία προέρχονται από την Eurostat.
Εξηγώντας τις αποκλίσεις μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας, σημειώνει πως η μερική απασχόληση είναι πολύ πιο διαδεδομένη στις βόρειες χώρες, ιδίως στην Ολλανδία και την Γερμανία, όταν στην Ελλάδα και στις άλλες νότιες χώρες, οι εργαζόμενοι είναι είτε πλήρους απασχόλησης, είτε άνεργοι.
Ακόμη, αναφέρει πως ένα υψηλό ποσοστό των Ελλήνων εργαζομένων τείνουν να εργάζονται στη γεωργία, όπου οι ώρες εργασίας είναι συνήθως περισσότερες.
Σύμφωνα με στοιχεία που επικαλείται ο Ντάλτον τα προβλήματα της Ευρωζώνης δεν οφείλονται στις αποκλίσεις στην παραγωγικότητα της εργασίας. Όπως τονίζει το μέσο ωριαίο κόστος εργασίας το 2009 ήταν για τους Έλληνες εργαζόμενους 18,50 ευρώ, στην Ισπανία 24,40 ευρώ και την Πορτογαλία 13,80 ευρώ ανά ώρα εργασίας, στην Ολλανδία 39,50 ευρώ και στην Γερμανία 38,70 ευρώ.
Ο ίδιος αμφισβητεί την ορθότητα των παραινέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τη μείωση των συντάξεων και κοινωνικών παροχών στις νότιες χώρες της Ευρωζώνης, καθώς αυτό κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγήσει τους Ευρωπαίους του Νότου να εργάζονται ακόμη περισσότερο, αλλά δεν θα τους καταστήσει πιο παραγωγικούς.
Για την απόκλιση Βορρά και Νότου σε επίπεδο παραγωγικότητας ο αρθρογράφος της Wall Street Journal υποστηρίζει πως οφείλεται στο γεγονός ότι στις βόρειες χώρες οι εργαζόμενοι επωφελούνται από την καλύτερη τεχνολογία και τις πιο σύγχρονες υποδομές. «Ακόμη και εάν ο Έλληνας εργαζόμενος καταρτισθεί όπως ο Γερμανός εργαζόμενος θα εξακολουθήσει να είναι λιγότερο αποδοτικός, λόγω της καλύτερης και πιο αποδοτικής γερμανικής τεχνολογίας», υποστηρίζει σχετικά.
Στο πλαίσιο αυτό θεωρεί πως είτε οι εργαζόμενοι του Νότου θα πρέπει να μεταναστεύσουν στις χώρες του Βορρά που έχουν την τεχνολογία, είτε θα πρέπει να κάνουν άνοιγμα στις πολυεθνικές εταιρείες, ώστε να έλθει η τεχνολογία στα εδάφη τους. Σε κάθε περίπτωση θεωρεί πως η παραγωγικότητα των νοτίων κρατών της Ευρωζώνης δεν θα μπορέσει να αυξηθεί χωρίς εξωτερική βοήθεια.
ta nea
