Κοσμικό μπιλιάρδο
Ένα μακρόστενο σύννεφο σκόνης που φωτογράφισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble πέρα από την τροχιά του Άρη είναι πιθανώς τα απομεινάρια μιας πρωτοφανούς σύγκρουσης ανάμεσα σε αστεροειδείς. Η μελέτη των συντριμμιών ίσως βοηθήσει τώρα τους επιστήμονες να καταλάβουν από πού προέρχεται η σκόνη του Ηλιακού Συστήματος.Το αντικείμενο P/2010 A2, διαμέτρου 120 μέτρων, εντοπίστηκε στη ζώνη των αστεροειδών, μια δεξαμενή εκατομμυρίων διαστημικών βράχων ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία.
Το Hubble παρακολούθησε το αντικείμενο για πέντε μήνες, από τον Ιανουάριο έως το Μάιο και φωτογράφισε ένα σώμα σε σχήμα «Χ» στην άκρη του μακρόστενου σύννεφου, το οποίο θυμίζει ουρά κομήτη.
Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι πρόκειται για τα απομεινάρια της σύγκρουσης ανάμεσα σε έναν μικρό και έναν μεγάλο αστεροειδή, η οποία υπολογίζεται ότι πρέπει να συνέβη το Φεβρουάριο ή το Μάρτιο του 2009.
Το περίεργο είναι ότι το σύννεφο των συντριμμιών, τα οποία έχουν διάμετρο από μερικά χιλιοστά μέχρι λίγα εκατοστά. παραμένει σχετικά συμπαγές.
«Περιμέναμε ότι το πεδίο των συντριμμιών θα επεκτεινόταν με δραματική ταχύτητα, σαν θραύσματα που πετάγονται από μια χειροβομβίδα» σχολίασε ο Ντέιβιντ Τζούιτ, αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Ντέιβις και επικεφαλής της μελέτης. «Στην πραγματικότητα όμως συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Διαπιστώσαμε ότι το αντικείμενο διογκώνεται πολύ αργά» ανέφερε.
Σύμφωνα με τη μελέτη του Τζούιτ, που δημοσιεύεται την Πέμπτη στο περιοδικό Nature, το αντικείμενο P/2010 A2 είναι ό,τι απέμεινε από έναν αστεροειδή μέσου μεγέθους όταν χτυπήθηκε από έναν μικρότερο διαστημικό βράχο, διαμέτρου 3 έως 4,5 μέτρων.
Η πρόσκρουση πρέπει να συνέβη με ταχύτητα γύρω στα 17.500 χιλιόμετρα την ώρα και απελευθέρωσε την ενέργεια ενός μικρού ατομικού όπλου. Αργότερα, η ηλιακή ακτινοβολία και ο ηλιακός άνεμος άρχισαν αργότερα να σπρώχνουν τη σκόνη της σύγκρουσης και σχημάτισαν έτσι μια ουρά παρόμοια με την ουρά ενός κομήτη.
Μέχρι σήμερα, οι αστρονόμοι δεν είχαν καταγράψει ένα τέτοιο φαινόμενο και έπρεπε να βασίζονται σε μαθηματικά μοντέλα για να εκτιμήσουν τη συχνότητα των προσκρούσεων και την ποσότητα της παραγόμενης σκόνης.
«Οι παρατηρήσεις αυτές είναι σημαντικές επειδή πρέπει να ξέρουμε από πού έρχεται η σκόνη του Ηλιακού Συστήματος, καθώς και πόση προέρχεται από σύγκρουσης κομητών και πόση από την εξαέρωση κομητών» εξήγησε ο Δρ Τζούιτ.
ta nea
