Το υπουργείο Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ) ανακοίνωσε τον προηγούμενο μήνα, την εκπόνηση «Ειδικού Επιχειρησιακού Προγράμματος για τη Δυτική Αττική», ώστε να αντιμετωπιστεί η μόλυνση στην περιοχή. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει εντοπισμό ρυπασμένων εδαφών και των πηγών παραγωγής επικίνδυνων αποβλήτων. Επίσης τη συλλογή και μεταφορά των αποβλήτων, απομάκρυνση των μπαζών και αποκατάσταση του τοπίου.
Όπως τονίζει η ειδική γραμματέας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Μαργαρίτα Καραβασίλη: «η ρύπανση από τα επικίνδυνα απόβλητα και βαρέα μέταλλα, όπως το εξασθενές χρώμιο, είναι εδώ και πολλά χρόνια πρόβλημα. Τώρα εξασφαλίσαμε πόρους για να δώσουμε μία πιο ολοκληρωμένη λύση. Έχουν εντατικοποιηθεί και οι έλεγχοι. Το πρόβλημα είναι ότι οι βιομηχανίες δεν επεξεργάζονται τα επικίνδυνα απόβλητα και δεν τα στέλνουν στο εξωτερικό. Τα κρατούν στις εγκαταστάσεις τους, μένουν εκεί και περνούν στον υδροφόρο ορίζοντα».
Ο Ασπρόπυργος, όπως και η ευρύτερη περιοχή του Θριάσιου Πεδίου (Ασπρόπυργος, Ελευσίνα, Μάνδρα, Μαγούλα) είναι από τις πιο υποβαθμισμένες στην Ελλάδα. Στην περιοχή του Θριάσιου είναι εγκατεστημένες 670 βιομηχανικές μονάδες, το 40% της βιομηχανίας της χώρας, εκ των οποίων: τρία διυλιστήρια, δύο χαλυβουργεία, δύο τσιμεντοβιομηχανίες, μία βιομηχανία πυρομαχικών, εγκαταστάσεις αποθήκευσης και διακίνησης προϊόντων πετρελαίου, τρεις μονάδες αναγέννησης ορυκτελαίων, μία χαρτοβιομηχανία, πολλές χημικές βιομηχανίες, βιομηχανίες και βιοτεχνίες πλαστικών - ελαστικών, λατομεία και πολλές μικρότερες μονάδες.
Η περιβαλλοντική επιβάρυνση του Θριάσιου αφορά ολόκληρη την Αττική, γιατί οι ρύποι της Ελευσίνας μεταφέρονται, μέσω του αέρα και των νερών, σε όλο το λεκανοπέδιο όπου εκεί αθροίζονται με τους αστικούς ρύπους και τους ρύπους που προέρχονται από τα υπόλοιπα γειτονικά βιομηχανικά κέντρα.
H προϊσταμένη του τμήματος Περιβάλλοντος του δήμου Ασπροπύργου, Ελένη Βερούτη, αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «το 2006 σε κάποια περιπολία της υπηρεσίας συναντήσαμε ένα αγωγό με περίεργα υγρά σε χρώμα και οσμή που κατέληγε στο ρέμα της “Μαύρης Ώρας”. Στείλαμε έγγραφο στην ΕΥΔΑΠ, πιστεύοντας πως ο αγωγός είναι δικός της, όμως μας απάντησαν ότι δεν ανήκε σε αυτούς. Ενημερώσαμε με έγγραφα διάφορες υπηρεσίες και κανείς δεν ήξερε».
Σύμφωνα με την κ. Βαρούτη «το 2009 στείλαμε και στη Νομαρχία Δυτικής Αττικής, της οποίας η αρμόδια υπηρεσία μετά από ένα χρόνο πήρε δείγμα από το νερό του αγωγού και αποκαλύφθηκε το εξασθενές χρώμιο. Με το ειδικό ρομπότ της ΕΥΔΑΠ προσπαθήσαμε να ακολουθήσουμε τον αγωγό, να δούμε από πού έρχεται. Είναι δύσκολο όμως γιατί κάνει διακλαδώσεις, περνάει από ιδιόκτητα ακίνητα και δεν φτάσαμε στο τέλος του. Στη διαδρομή, σε κάποια πηγάδια της περιοχής ανιχνεύθηκε επίσης χρώμιο».
Όπως λέει το τμήμα Περιβάλλοντος του δήμου κάνει όσους ελέγχους μπορεί, αλλά διαθέτει λίγους υπάλληλους. «Ελέγχους πραγματοποιεί και η περιφέρεια, ως επί το πλείστον έρχονται όμως μετά από καταγγελία. Χρειάζονται πιο εντατικοί έλεγχοι, γιατί η περιοχή είναι πολύ επιβαρυμένη με βιομηχανίες, για παράδειγμα βρίσκουμε συχνά πεταμένα βαρέλια με βιομηχανικά απόβλητα», τονίζει.
Το μέλος της Επιτροπής Αγώνα για το Θριάσιο Πεδίο, Χρήστος Χρηστάκης, επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «από το 1960 που ξεκίνησε η βιομηχανική δραστηριότητα στην περιοχή, στην αρχή υποφέραμε από ατμοσφαιρική ρύπανση, μετά προστέθηκε και η ρύπανση του κόλπου της Ελευσίνας και η ρύπανση των υπογείων υδάτων. Μία άλλη πηγή μόλυνσης αποτελεί η χωματερή των Άνω Λιοσίων, της οποίας τα στραγγίσματα έχουν φθάσει από το έδαφος στο υπέδαφος και στον κόλπο της Ελευσίνας».
Οι παρενέργειες της έντονης αυτής βιομηχανικής δραστηριότητας (αυξημένες εκπομπές ρύπων, διαρροές καυσίμων, μεγάλες ποσότητες τοξικών αποβλήτων, αυξημένες απαιτήσεις σε ενέργεια και νερό) είναι υπεύθυνες για την υποβάθμιση της ατμόσφαιρας, της θάλασσας, του εδάφους, του υπεδάφους και των υπόγειων νερών της περιοχής (ρύπανση της ατμόσφαιρας και της θάλασσας, διάβρωση των ακτών, εκτεταμένες γεωτρήσεις, περαιτέρω επιβάρυνση από την αποθήκευση των αποβλήτων κλπ).
Σε αυτό έρχονται να προστεθούν οι επιπτώσεις που συνεπάγεται αυτό για τη σωματική και ψυχική υγεία των κατοίκων (αναπνευστικά προβλήματα, καρκίνος, ψυχικές διαταραχές). Ο κ. Χρηστάκης επισημαίνει ότι «στον Ασπρόπυργο γίνεται κάθε είδους ανεξέλεγκτη απόρριψη απορριμμάτων. Από αμμοβολές των ναυπηγείων μέχρι μπάζα.
Εργολάβοι αναλαμβάνουν να πάρουν τα απόβλητα και να τα διαχειριστούν, είναι όμως μια ακριβή διαδικασία γι' αυτό και τα εγκαταλείπουν όπου μπορούν» και προσθέτει: «Βόρεια της λεωφόρο ΝΑΤΟ πετάγονται νύχτα και ημέρα ό,τι σκουπίδια μπορεί να φανταστεί κανείς.
Έχουν γίνει καταγγελίες και μηνύσεις, αλλά υπάρχουν συνεχείς αναβολές και μέχρι να εκδικαστούν οι υποθέσεις τις έχουμε σχεδόν ξεχάσει. Δεν έχει γίνει ποτέ καμία εξυγίανση ή απορρύπανση στην περιοχή και όλα συσσωρεύονται. Περιμένουμε να δούμε το αποτέλεσμα των τελευταίων εξαγγελιών του ΥΠΕΚΑ. Όπως και να έχει, πρέπει να βρεθεί χώρος να πηγαίνουν τα μπάζα και τα απόβλητα».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Μ. Κιάου
Είναι η ίδια ουσία που θεωρείται υπεύθυνη για τη θανάτωση κάθε μορφής ζωής στον Ασωπό ποταμό και την εκτόξευση των ποσοστών καρκίνου στα Οινόφυτα και σε άλλα χωριά της Βοιωτίας.
