Η
εξαφάνιση των τριχωτών μαμούθ δεν έγινε απότομα, αλλά σταδιακά, και σε αυτήν
συντέλεσαν πολλοί παράγοντες, όπως η κλιματική αλλαγή και η άνοδος των
θερμοκρασιών, οι αλλαγές στη βλάστηση, στα οικοσυστήματα και στην τροφική
αλυσίδα, καθώς και η εξάπλωση των προϊστορικών ανθρώπων κυνηγών, σύμφωνα με μία
νέα αμερικανο-ρωσική επιστημονική έρευνα.
Πρόκειται ίσως για την μεγαλύτερη μελέτη που έχει γίνει μέχρι σήμερα σχετικά με την τύχη αυτών των γιγάντων, συνδυάζοντας παλαιοντολογικά, παλαιοβοτανολογικά, παλαιοκλιματολογικά, αρχαιολογικά και γενετικά δεδομένα.
Η νέα έρευνα έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενες εκτιμήσεις ότι τα τριχωτά μαμούθ (Mammuthus primigenius) γνώρισαν ταχεία εξαφάνιση, είτε λόγω σοβαρής μεταδοτικής ασθένειας, είτε εξαιτίας ενός καταστροφικού γεγονότος όπως η πτώση ενός μεγάλου μετεωρίτη που οδήγησε ξαφνικά σε αλλαγή του κλίματος, είτε λόγω ενός μαζικού και γρήγορου «πολέμου» εκ μέρους των πεινασμένων προγόνων μας.
Οι αμερικανοί ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Γκλεν ΜακΝτόναλντ του Τμήματος Γεωγραφίας, Οικολογίας και Εξελικτικής Βιολογίας του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Λος 'Αντζελες (UCLA), οι οποίοι, σε συνεργασία με επιστήμονες της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Nature Communications», επεσήμαναν ότι δεν ήταν μία και μοναδική η αιτία που οδήγησε στην εξαφάνιση των μαμούθ από προσώπου Γης, ένα θέμα που εδώ και χρόνια έχει διχάσει την επιστημονική κοινότητα.
Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι τα γιγάντια πλάσματα που κάποτε τριγυρνούσαν στην Ευρασία και τη Βόρεια Αμερική, αποδεκατίστηκαν από το κυνήγι των ανθρώπων, ενώ άλλοι δίνουν έμφαση στην άνοδο της θερμοκρασίας που δημιούργησε δυσβάσταχτες οικολογικές προκλήσεις για ένα είδος, το οποίο επί χιλιάδες χρόνια είχε συνηθίσει να επιβιώνει σε ψυχρότερα κλίματα.
Οι άνθρωποι και τα μαμούθ συνυπήρξαν για χιλιάδες χρόνια και η εξαφάνιση των τελευταίων συντελέστηκε σε μεγάλο βαθμό μετά τη λήξη την τελευταίας εποχής των παγετώνων πριν από 15.000 χρόνια περίπου. Τα περισσότερα τριχωτά μαμούθ είχαν πεθάνει πια πριν από 10.000 χρόνια, ενώ τα τελευταία πιστεύεται ότι επιβίωσαν έως πριν από 4.000 χρόνια σε ένα απομονωμένο ρωσικό αρκτικό νησί, βόρεια της Σιβηρίας.
Οι ρώσοι και αμερικανοί ερευνητές, που ανέλυσαν τα διαθέσιμα απολιθώματα με βάση την τεχνική του ραδιενεργού άνθρακα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο αφανισμός των μαμούθ έγινε σιγά-σιγά και διήρκεσε επί χιλιάδες χρόνια.
Μεγάλοι πληθυσμοί από το είδος τους ζούσαν πριν από 30.000 έως 40.000 χρόνια στη Βερίγγεια γη, μία γέφυρα ξηράς που ένωνε τη σημερινή Αλάσκα με την ανατολική Σιβηρία και η οποία στη συνέχεια κατακλύστηκε από τα νερά, αποκόβοντας τη Βόρεια Αμερική από την Ευρασία.
Πριν από 20.000 έως 25.000 χρόνια, κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων, αυτά τα μαμούθ του αρκτικού Βορρά μειώθηκαν, ενώ αντίθετα αυξήθηκε ο αριθμός όσων ζούσαν πιο νότια, στην ενδοχώρα της Σιβηρίας.
Καθώς όμως, εξαιτίας της κατοπινής ανόδου της θερμοκρασίας, τα οικοσυστήματα του Νότου άρχισαν να γίνονται πιο άνυδρα και ξηρά, τα μαμούθ αντιμετώπισαν νέες δυσκολίες επιβίωσης και στα νότια ενδιαιτήματά τους.
Σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες κυνηγετικές πιέσεις από τους ανθρώπους, για πρώτη φορά στην Αλάσκα και στη Βόρεια Αμερική, τα μαμούθ άρχισαν να εξαφανίζονται σταδιακά.
Το μήνυμα των ερευνητών είναι ότι αυτός ο συνδυασμός αρνητικών παραγόντων μπορεί να επαναληφθεί στο μέλλον και για άλλα είδη με παρόμοια κατάληξη την πλήρη εξαφάνισή τους.
Η επιδεινούμενη κλιματική αλλαγή στον τρέχοντα αιώνα, οι αλλαγές στις χρήσεις γης και, κατά συνέπεια στα οικοσυστήματα, καθώς και η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των ανθρώπων, συντείνουν στο να ασκούνται ολοένα αυξανόμενες πιέσεις σε πολλά ζώα και μάλιστα, όπως επεσήμανε ο ΜακΝτόναλντ με πιο ταχύ ρυθμό σε σχέση με τις πιέσεις που δέχτηκαν κάποτε τα άτυχα μαμούθ.
Πηγή: ΑΜΠΕ
Πρόκειται ίσως για την μεγαλύτερη μελέτη που έχει γίνει μέχρι σήμερα σχετικά με την τύχη αυτών των γιγάντων, συνδυάζοντας παλαιοντολογικά, παλαιοβοτανολογικά, παλαιοκλιματολογικά, αρχαιολογικά και γενετικά δεδομένα.
Η νέα έρευνα έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενες εκτιμήσεις ότι τα τριχωτά μαμούθ (Mammuthus primigenius) γνώρισαν ταχεία εξαφάνιση, είτε λόγω σοβαρής μεταδοτικής ασθένειας, είτε εξαιτίας ενός καταστροφικού γεγονότος όπως η πτώση ενός μεγάλου μετεωρίτη που οδήγησε ξαφνικά σε αλλαγή του κλίματος, είτε λόγω ενός μαζικού και γρήγορου «πολέμου» εκ μέρους των πεινασμένων προγόνων μας.
Οι αμερικανοί ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Γκλεν ΜακΝτόναλντ του Τμήματος Γεωγραφίας, Οικολογίας και Εξελικτικής Βιολογίας του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Λος 'Αντζελες (UCLA), οι οποίοι, σε συνεργασία με επιστήμονες της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό «Nature Communications», επεσήμαναν ότι δεν ήταν μία και μοναδική η αιτία που οδήγησε στην εξαφάνιση των μαμούθ από προσώπου Γης, ένα θέμα που εδώ και χρόνια έχει διχάσει την επιστημονική κοινότητα.
Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι τα γιγάντια πλάσματα που κάποτε τριγυρνούσαν στην Ευρασία και τη Βόρεια Αμερική, αποδεκατίστηκαν από το κυνήγι των ανθρώπων, ενώ άλλοι δίνουν έμφαση στην άνοδο της θερμοκρασίας που δημιούργησε δυσβάσταχτες οικολογικές προκλήσεις για ένα είδος, το οποίο επί χιλιάδες χρόνια είχε συνηθίσει να επιβιώνει σε ψυχρότερα κλίματα.
Οι άνθρωποι και τα μαμούθ συνυπήρξαν για χιλιάδες χρόνια και η εξαφάνιση των τελευταίων συντελέστηκε σε μεγάλο βαθμό μετά τη λήξη την τελευταίας εποχής των παγετώνων πριν από 15.000 χρόνια περίπου. Τα περισσότερα τριχωτά μαμούθ είχαν πεθάνει πια πριν από 10.000 χρόνια, ενώ τα τελευταία πιστεύεται ότι επιβίωσαν έως πριν από 4.000 χρόνια σε ένα απομονωμένο ρωσικό αρκτικό νησί, βόρεια της Σιβηρίας.
Οι ρώσοι και αμερικανοί ερευνητές, που ανέλυσαν τα διαθέσιμα απολιθώματα με βάση την τεχνική του ραδιενεργού άνθρακα, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο αφανισμός των μαμούθ έγινε σιγά-σιγά και διήρκεσε επί χιλιάδες χρόνια.
Μεγάλοι πληθυσμοί από το είδος τους ζούσαν πριν από 30.000 έως 40.000 χρόνια στη Βερίγγεια γη, μία γέφυρα ξηράς που ένωνε τη σημερινή Αλάσκα με την ανατολική Σιβηρία και η οποία στη συνέχεια κατακλύστηκε από τα νερά, αποκόβοντας τη Βόρεια Αμερική από την Ευρασία.
Πριν από 20.000 έως 25.000 χρόνια, κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων, αυτά τα μαμούθ του αρκτικού Βορρά μειώθηκαν, ενώ αντίθετα αυξήθηκε ο αριθμός όσων ζούσαν πιο νότια, στην ενδοχώρα της Σιβηρίας.
Καθώς όμως, εξαιτίας της κατοπινής ανόδου της θερμοκρασίας, τα οικοσυστήματα του Νότου άρχισαν να γίνονται πιο άνυδρα και ξηρά, τα μαμούθ αντιμετώπισαν νέες δυσκολίες επιβίωσης και στα νότια ενδιαιτήματά τους.
Σε συνδυασμό με τις αυξανόμενες κυνηγετικές πιέσεις από τους ανθρώπους, για πρώτη φορά στην Αλάσκα και στη Βόρεια Αμερική, τα μαμούθ άρχισαν να εξαφανίζονται σταδιακά.
Το μήνυμα των ερευνητών είναι ότι αυτός ο συνδυασμός αρνητικών παραγόντων μπορεί να επαναληφθεί στο μέλλον και για άλλα είδη με παρόμοια κατάληξη την πλήρη εξαφάνισή τους.
Η επιδεινούμενη κλιματική αλλαγή στον τρέχοντα αιώνα, οι αλλαγές στις χρήσεις γης και, κατά συνέπεια στα οικοσυστήματα, καθώς και η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των ανθρώπων, συντείνουν στο να ασκούνται ολοένα αυξανόμενες πιέσεις σε πολλά ζώα και μάλιστα, όπως επεσήμανε ο ΜακΝτόναλντ με πιο ταχύ ρυθμό σε σχέση με τις πιέσεις που δέχτηκαν κάποτε τα άτυχα μαμούθ.
Πηγή: ΑΜΠΕ
