Πρόκειται για κλιματολογικό φαινόμενο σπάνιο, σε βάθος 1.800 ετών, κι έχει ξεκινήσει από τη δεκαετία του 1970, γράφουν σε μελέτη τους οι επιστήμονες ερευνητές - η μελέτη αυτή δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση της "Αμερικανικής Ακαδημίας επιστημών".
Σημειώνεται ότι για 2.000 έτη το "Λαμπραντόρ" επικρατούσε του "Γκολφ στριμ", όπως εκτιμάται από τον Κάρστερν Σούμπερτ, του "Ινστιτούτου υδάτινων ερευνών του Ομοσπονδιακού Πολυτεχνείου (Eawag)". "Πλέον, το 'Γκολφ στριμ' επικρατεί του 'Λαμπραντόρ', κάτι που σηματοδοτεί μία ριζική κλιματολογική αλλαγή".
Προκειμένου να καταλήξουν στο ανωτέρω επιστημονικό συμπέρασμα, οι ερευνητές έκαναν ισοτοπικές έρευνες σε κοραλλιογενείς περιοχές, όπου τα κοράλλια τρέφονται από οργανικές ενώσεις, που μεταφέρονται εκεί από τα ρεύματα. Οι ερευνητές εστίασαν στα χρώματα των "δακτυλιδιών" των κοραλλιών αυτών τα τελευταία 700 έτη.
Τα νερά του "Γκολφ στριμ" είναι πλούσια σε άλατα και μόρια οργανικών ενώσεων, ενώ τα ψυχρά νερά του "Λαμπραντόρ" δεν έχουν πολλά διατροφικά στοιχεία για τα κοράλλια.
"Καταλήξαμε σε 'σχέση αιτίου-αποτελέσματος', όσον αφορά τις υπάρχουσες διαφορές των δύο ωκεάνιων ρευμάτων του βόρειου Ατλαντικού και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, εξ αιτίας της βιομηχανικής δραστηριότητας", τονίστηκε σε τελευταίο ανακοινωθέν του "Eawag".
Το συμπέρασμα είναι σπουδαίο, επειδή "συνδέεται" με τον συσχετισμό των δύο ρευμάτων με το παγκόσμιο κλίμα, αφού τα ρεύματα σχετίζονται οπωσδήποτε με τα γνωστά παλιρροϊκά φαινόμενα στον Ατλαντικό, στη διάρκεια εκατοντάδων δεκαετιών.
Στο βόρειο Ατλαντικό, γίνεται ένα "κυκλικό" φαινόμενο των αερίων μαζών της ατμόσφαιρας, σε πολύ μεγάλη κλίμακα το οποίο αυξάνει, ή μειώνει, τη θερμοκρασία της επιφάνειας του ωκεανού, κάτι που επιδρά βέβαια στις μετεωρολογικές συνθήκες και στην Ευρώπη και στις Ην. Πολιτείες.
nooz.gr
