Η αγορά, η επιχειρηματικότητα, το στερέωμα της οικονομίας μας κλονίζονται, παρά τα σημάδια ανάκαψης, τα μηνύματα συμπαράστασης και τα σενάρια επιμήκυνσης του χρέους.
Παρά τα συγχαρητήρια που δεχόμαστε ως χώρα για την προσπάθειά μας να βγούμε από το τούνελ της κρίσης.
Στο εσωτερικό της διεφθαρμένης, κατά τον κύριο Παπανδρέου χώρας, η κατάσταση μοιάζει να φτάνει σε επικίνδυνα και κρημνώδη μονοπάτια.
Η μόνιμη αγωνία όλων, η οποία εκφράζεται ακόμα και στις φιλικές συζητήσεις, συνομίζεται σε πέντε λέξεις: «Πώς τα βλέπεις τα πράγματα»;
Η απάντηση μοιάζει να είναι απλή ή αν θέλετε και απλοϊκή: Η Ελλάδα θα σωθεί, καθώς οι γεωπολιτικές συνθήκες, τα συμφέροντα της Ενωμένης Ευρώπης, όσα μεθοδεύονται σε γνώση μας και εν αγνοία μας, θα μας… συντηρήσουν. Πιθανόν να μας οδηγήσουν σε δρόμους που κάποιοι επιθυμούν, αλλά
ο… Έλληνας; Ο επαγγελματίας, ο επιχειρηματίας, ο μισθωτός; Ποια θα είναι η τύχη του;
Εμείς λέμε πως δύσκολα θα επιβιώσει και πως θα οδηγηθεί σε μια οπισθοδρόμηση ετών σε ό,τι αφορά στο επίπεδο ζωής του, ακόμα και στην επαγγελματική η επιχειρηματική ανέλιξή του.
Δεν πρόκειται για ηττοπάθεια, ούτε καν για απαισιοδοξία. Όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας αποτελούν σημάδια που μας αφορούν. Οι στρατιές των ανέργων, τα «λουκέτα», το σταμάτημα των χρηματοδοτήσεων, οι αναιμικές προσπάθειες για την ανάπτυξη της χώρας, εάν φυσικά εξαιρέσει κανείς το Κατάρ, την Κίνα και τις αναμενόμενες επενδύσεις από το εξωτερικό.
Η Ελλάδα, εάν επιμείνουμε στη λογική και στις φράξιες των υποστηρικτών και των πολέμιων του μνημονίου, δεν οδηγείται πουθενά. Το όλο «παιχνίδι» είναι πασιφανές πως παίζεται καθαρά για πολιτικούς και μικροκομματικούς λόγους.
Εκείνα που μας αφορούν αφήνονται στο περιθώριο. Κι αυτά μπορεί να εκφράζονται από το μνημόνιο, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, αλλά η φορομπηκτική πολιτική, το μη υγιές ανταγωνιστικό περιβάλλον, η διαφθορά δεν επιβάλλονται από το ΔΝΤ και το μηνμόνιο. Φυσικά και το μνημόνιο δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την έλλειψη στρατηγικής από την πλευρά της κυβέρνησης, τους τσακωμούς των υπουργών, το μπάχαλο που επικρατεί με τους ανενεργούς οργανισμούς και μηχανισμούς του Δημοσίου. Δεν έχει καμιά σχέση ούτε με τα συμφέροντα που εξακολουθούν να κυριαρχούν στην οικονομική ζωή του τόπου, ούτε με την ατιμωρησία στα σκάνδαλα.
Δυστυχώς, στη χώρα μας πάντα καταφέρνουμε να υπερτονίζουμε τα προβλήματα που μας αποτρέπουν -ως ένα βαθμό- να κοιτάξουμε μπροστά. Ξεχνούμε -οι κυβερνήσεις- το χρέος της αποστολής που έχουμε αναλάβει όταν οι πολίτες αυτής της χώρας μάς τίμησαν με την ψήφο τους. Κυριολεκτικά, δύσκολα μπορεί να δει κανείς φως στο τούνελ, αφού, πέρα από τις όποιες προσπάθειες εντυπωσιασμού, το τέλμα στο οποίο εδώ και χρόνια έχουμε οδηγηθεί μοιάζει απροσπέραστο.
Η συνταγή για την ανάκαμψη είναι δύσκολη και πάνω απ’ όλα απαιτεί τομές, τόλμη και πολιτική απόφαση. Επιπλέον, θέσπιση κανόνων που να εφαρμόζονται και πάντα μακριά από τις λογικές των συμφερόντων, της διαπλοκής της οικονομικής στήριξης των κομμάτων και των πολιτικών από τους ανθώπους του χρήματος. Η χώρα μας έχει ως τώρα πληρώσει πολύ ακριβά αυτή τη βρόμικη συνδιαλλαγή. Ο ισχυρός, ο «φίλος» που παίρνει τις δουλειές, ο ευνοούμενος, η «παρεούλα» που στήνει μηχανισμούς και ξεπερνά τα όποια εμπόδια τη στιγμή που ο απλός επιχειρηματίας σκοντάφτει στη γραφειοκρατία, στον αθέμιτο ανταγωνισμό και στα ισχυρά συμφέροντα και δύσκολα μπορεί να προχωρήσει και να βρει το δίκιο του.
Δεν αρκεί λοιπόν η κυβέρνηση να καταβάλλει προσπάθειες μόνο για να γεμίσει τα δημόσια ταμεία. Δεν αρκεί να θέλει και να φέρνει επενδύσεις από το εξωτερικό. Μέλημά της πρέπει να είναι να σταθεί στο πλευρό του επιχειρηματία, του εργαζόμενου, του Έλληνα και να σβήσει μονοκονδυλιά όλα αυτά τα καρκινώματα της διαφθοράς και της ανισότητας που κάνουν τους ισχυρούς ισχυρότερους και την οικονομία μας και όλους τους Έλληνες φτωχότερους.
