Είναι γνωστό ότι είχε εξαγγελθεί η 24ωρη απεργία των ναυτεργατικών ενώσεων μηχανικών (ΠΕΜΕΝ) και των κατωτέρων πληρωμάτων μηχανής « Ο Στέφενσον».
Κατ’ αυτής προσέφυγε στη δικαιοσύνη ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ), και με απόφαση του Δικαστηρίου η απεργία αυτή, πριν ακόμα εκδηλωθεί, κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική.
Μετά την έκδοση αυτής της δικαστικής απόφασης, ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ) κάλεσε τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομίας και Ναυτιλίας και Προστασίας του Πολίτη «να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την τήρηση της νομιμότητας και την ελεύθερη και απρόσκοπτη διακίνηση επιβατών και οχημάτων».
Παράλληλα παρά την δικαστική απόφαση οι δύο ναυτεργατικές ενώσεις γνωστοποίησαν ότι, «παρά την επιχείρηση ποινικοποίησης του απεργιακού τους αγώνα», η απεργία θα πραγματοποιηθεί κανονικά στο λιμάνι του Πειραιά.
Προς συμπαράσταση τους έσπευσε και το γνωστό ΠΑΜΕ με αποτέλεσμα να δούμε στο κεντρικό Λιμάνι της Χώρας σκηνές απερίγραπτου κάλλους!
Δηλαδή ενώ είχαν καταφθάσει στο Λιμάνι κάποιες εβδομήντα χιλιάδες ταξιδιωτών Ελλήνων και Ξένων, με σκοπό να επιβιβαστούν στα πλοία και να ταξιδεύσουν προς διάφορους προορισμούς, κάποια άτομα λιγότερα από τα 100, είχαν καταλάβει τον καταπέλτη των πλοίων και δεν επέτρεπαν τον απόπλου.
Οι βρισιές και οι αντεγκλήσεις έδιναν και έπαιρναν, ενώ κάθε φορά που οι απεργοί έπαιρναν στα χέρια τους το μικρόφωνο για να δικαιολογήσουν την στάση τους, έπεφτε ένα απίστευτο γιουχάϊσμα από τους ταξιδιώτες που δεν μπορούσαν να επιβιβαστούν στα πλοία και ζητούσαν την επέμβαση της Πολιτείας αλλά μάταια βέβαια!
Τι κι’ αν υπήρχε δικαστική απόφαση που είχε κηρύξει παράνομη και καταχρηστική την απεργία, τι και είχαν φτάσει στο Λιμάνι του Πειραιά δύο Εισαγγελείς που παρακολουθούσαν την παρανομία μπροστά στα μάτια τους, τι αν υπέβαλαν μηνύσεις οι ενδιαφερόμενοι φορείς εναντίον των καταληψιών.
Τα πλοία ήταν καθηλωμένα στα Λιμάνι και δεν έφυγε ούτε ένα, και για άλλη μια φορά το Κράτος και η έννομη τάξη καταργήθηκαν.
Απόντα τα αρμόδια Υπουργεία για να επιβάλλουν τον νόμο και την τάξη και κυρίως να εκτελέσουν την δικαστική απόφαση που είχε κρίνει την απεργία παράνομη και καταχρηστική.
Είτε υπήρχε είτε δεν υπήρχε δικαστική απόφαση για την απεργία, το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.
Ένα Κράτος παράλυτο και αναποφάσιστο να επέμβει με το πολύ δύο διμοιρίες των ΜΑΤ, όχι μόνο για να εκδιώξει αλλά να και για να συλλάβει τους παρανομούντες.
Άσε που μετά την δικαστική απόφαση που κήρυξε την απεργία παράνομη και καταχρηστική, μόλις τα συνδικάτα γνωστοποιούσαν την απόφαση τους να προχωρήσουν σε απεργία, έπρεπε να είχαν συλληφθεί ήδη τα συνδικαλιστικά όργανα για πρόκληση σε τέλεση αξιόποινης πράξης.
Το γεγονός ότι μια δράκα συνδικαλιστών καταφέρνει τα ακυρώνει το Κράτος και τις αποφάσεις τις Δικαιοσύνης, όχι μόνο μας διασύρει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, αλλά και δεν επιτρέπει να λειτουργήσουμε σαν Πολιτεία και να προασπίσουμε να δικαιώματα των άλλων κοινωνικών ομάδων που θίγονται από τις κινητοποιήσεις.
Οφείλει να γνωρίζει η Κυβέρνηση ότι μια τέτοια εικόνα σαν την προχθεσινή στο Λιμάνι του Πειραιά, είναι μοναδική για Ευρωπαϊκή Χώρα.
Έπρεπε να ξέρει πως αντιδρούν σε ανάλογες περιπτώσεις οι Κυβερνήσεις άλλων Ευρωπαϊκών Χωρών και γιαυτό δεν υπάρχει εκεί αυτό το μπάχαλο που ζούμε εδώ.
Ακόμα και η Οικονομία μας έφτασε εδώ που έφτασε ακριβώς επειδή είχαμε ένα Κράτος οπερέτα!
Ο νόμος και η ευταξία πρέπει να κυριαρχούν σ’ αυτόν τον τόπο με κάθε θυσία, ώστε να γίνουμε σοβαρό Κράτος.
Γεννηθήτω Κράτος λοιπόν!
