Οι άλλες «προβληματικές» χώρες, όπως, βασικά, η Ιρλανδία, κάνουν πλέον ανοικτά λόγο για «δύο μέτρα και δύο σταθμά» στις Βρυξέλλες, ως προς τον χειρισμό της κρίσης.
Οι αιτιάσεις του Δουβλίνου στηρίζονται κυρίως στο γεγονός ότι το «δικό του» πρόβλημα, στην πραγματικότητα, είναι πανομοιότυπο του ισπανικού.
Δηλαδή, αφορά ξεκάθαρα στη λειτουργία των τραπεζών τους και την ανάγκη στήριξης τους.
Ενώ όμως στην περίπτωση της Ιρλανδίας, για να διασφαλισθεί, χρειάστηκε να υπογραφεί ένα εξαιρετικά σκληρό μνημόνιο, το οποίο εφαρμόζεται για πάνω από έναν χρόνο, στην περίπτωση της Ισπανίας κάτι τέτοιο αποφεύχθηκε, με το αιτιολογικό ότι τα λεφτά «πάνε» αποκλειστικά για την ανακεφαλαιοποίηση των πιστωτικών ιδρυμάτων.
Το γεγονός έχει προκαλέσει την έντονη δυσαρέσκεια κι άλλων, τρίτων, χωρών, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες που έρχονται από τις Βρυξέλλες ήδη από το Δουβλίνο ασκείται μεγάλη πίεση για να αλλάξουν οι όροι και του δικού του δανεισμού.
Είναι άγνωστο αν τελικώς ο στόχος αυτός θα επιτευχθεί, ωστόσο, οι πιθανότητες του θα αυξηθούν κατακόρυφα, αν της ίδιας ευνοικής μεταχείρισης τύχει και η Ιταλία που ακολουθεί.
Δεν αποκλείεται τότε να τεθεί ζήτημα, συνολικά, για την αλλαγή των όρων δανεισμού από την τρόικα και να βγει ευνοημένη απ αυτή τη διαδικασία και η Ελλάδα, που αυτή τη στιγμή δεν ελπίζει σε τίποτα.
δεαλνεςσ.γρ
