Oποιαδήποτε περικοπή του τραπεζικού χρέους σε νοικοκυριά
και επιχειρήσεις, αλλιώς τραπεζικά δάνεια, θα οδηγήσει σε ανακατανομή του
πλούτου, αλλά εις βάρος όσων δεν έχουν δανειστεί ή αποπληρώνουν τις υποχρεώσεις
τους, ακόμα και σε περιόδους οικονομικής κρίσης, υποστήριξε ο γενικός γραμματέας
της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, Χ. Γκόρτσος.
Ο κ. Γκόρτσος παρουσίασε τις παρατηρήσεις της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών στην πρόταση νόμου "για την οικονομική ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών" του ΣΥΡΙΖΑ, στη διαβούλευση που έλαβε χώρα στη Βουλή.
Παράλληλα τόνισε ότι τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν επωμιστεί μέχρι σήμερα τεράστιο μέρος του πραγματικού αυτού προβλήματος των υπερχρεωμένων νοικοκυριών με συγκεκριμένες ενέργειες ρύθμισης χρεών, οι οποίες έως τις 31.12.2011 ξεπερνούσαν τα 29 δισ. ευρώ, σε σύνολο 690.000 ρυθμισμένων δανείων.
Τόσο τα ποσά όσο και ο αριθμός των ρυθμισμένων δανείων έχουν ήδη αυξηθεί σημαντικά κατά τη διάρκεια του 2012.
Επίσης έκανε αναφορά και στον νόμο 3869/2010, που αφορά στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, χάρη στον οποίον όπως επισήμανε, μέχρι σήμερα έχουν υποβληθεί δεκάδες χιλιάδες αιτήσεις, έχει εκδικαστεί πολύ μεγάλος αριθμός υποθέσεων και έχουν εκδοθεί σχετικά αποφάσεις Ειρηνοδικείων ανά την Ελλάδα.
Με τις αποφάσεις αυτές ρυθμίζονται οι οφειλές των υπερχρεωμένων οφειλετών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις επίσης έχει διαγραφεί ιδιαίτερα σημαντικό μέρος της οφειλής τους, με βάση τα πραγματικά περιστατικά της κάθε περίπτωσης.
Ο κ. Γκόρτσος αναφέρθηκε και στις επιπτώσεις για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών πιστωτικών ιδρυμάτων, το δημόσιο χρέος και λοιπές επιπτώσεις.
Σημείωσε ότι πρόσφατα, τα τέσσερα μεγαλύτερα πιστωτικά ιδρύματα έλαβαν 18 δισ. ευρώ από το ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (το "ΤΧΣ") ως προκαταβολή για τη συμμετοχή του Ταμείου στην αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου.
Αυτό, βέβαια, είχε ήδη προβλεφθεί όταν έγινε η αναδιάρθρωση του χρέους.
Τα εν λόγω 18 δισ. ευρώ προέρχονται από ένα αποθεματικό 50 δισ. ευρώ που προβλέπεται στην νέα δανειακή σύμβαση που πρόσφατα υπέγραψε η Ελλάδα με τους διεθνείς δανειστές της.
Πρόκειται για πόρους που προέρχονται από τις κυβερνήσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας στην Ευρωζώνη (δηλαδή για χρήματα άλλων Ευρωπαίων φορολογουμένων), οι οποίοι στηρίζουν την ελληνική προσπάθεια για έξοδο από την κρίση.
Λαμβάνοντας υπόψη τα γενικά και οριζόντια κριτήρια προσδιορισμού του πεδίου εφαρμογής της πρότασης νόμου, προκύπτει ότι η χρηματοοικονομική επίπτωση των διατάξεων της πρότασης νόμου θα ανέλθει σε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για τα πιστωτικά ιδρύματα, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε διπλασιασμό των κεφαλαιακών αναγκών των πιστωτικών ιδρυμάτων, οι οποίες ανέρχονται στο ποσό των 50 δισ. ευρώ με τα οποία έχει προικοδοτηθεί το ΤΧΣ.
Μια τέτοια απόφαση, ανέφερε ο κ. Γκόρτσος, θα συνεπάγονταν ισόποσες ζημίες στους ισολογισμούς των πιστωτικών ιδρυμάτων και, κατά συνέπεια, περαιτέρω μείωση της κεφαλαιακής τους επάρκειας, με ζημία για τους καταθέτες και τους μετόχους τους, ο κυριότερος εκ των οποίων θα είναι πλέον, για τα περισσότερα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα, το ΤΧΣ, δηλαδή τελικά το Ελληνικό Δημόσιο.
Οι ανωτέρω ζημίες θα έπρεπε να καλυφθούν, κυρίως, μέσω μιας νέας ανακεφαλοποίησης των ελληνικών πιστωτικών ιδρυμάτων με κεφάλαια που θα έπρεπε να αναζητηθούν από τους Ευρωπαίους εταίρους και το ΔΝΤ γεγονός μη δεδομένο, ενώ, ταυτόχρονα, στην περίπτωση αυτή, το δημόσιο χρέος θα καθίστατο πιθανόν μη βιώσιμο.
nooz.gr
Ο κ. Γκόρτσος παρουσίασε τις παρατηρήσεις της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών στην πρόταση νόμου "για την οικονομική ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών" του ΣΥΡΙΖΑ, στη διαβούλευση που έλαβε χώρα στη Βουλή.
Παράλληλα τόνισε ότι τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν επωμιστεί μέχρι σήμερα τεράστιο μέρος του πραγματικού αυτού προβλήματος των υπερχρεωμένων νοικοκυριών με συγκεκριμένες ενέργειες ρύθμισης χρεών, οι οποίες έως τις 31.12.2011 ξεπερνούσαν τα 29 δισ. ευρώ, σε σύνολο 690.000 ρυθμισμένων δανείων.
Τόσο τα ποσά όσο και ο αριθμός των ρυθμισμένων δανείων έχουν ήδη αυξηθεί σημαντικά κατά τη διάρκεια του 2012.
Επίσης έκανε αναφορά και στον νόμο 3869/2010, που αφορά στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, χάρη στον οποίον όπως επισήμανε, μέχρι σήμερα έχουν υποβληθεί δεκάδες χιλιάδες αιτήσεις, έχει εκδικαστεί πολύ μεγάλος αριθμός υποθέσεων και έχουν εκδοθεί σχετικά αποφάσεις Ειρηνοδικείων ανά την Ελλάδα.
Με τις αποφάσεις αυτές ρυθμίζονται οι οφειλές των υπερχρεωμένων οφειλετών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις επίσης έχει διαγραφεί ιδιαίτερα σημαντικό μέρος της οφειλής τους, με βάση τα πραγματικά περιστατικά της κάθε περίπτωσης.
Ο κ. Γκόρτσος αναφέρθηκε και στις επιπτώσεις για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών πιστωτικών ιδρυμάτων, το δημόσιο χρέος και λοιπές επιπτώσεις.
Σημείωσε ότι πρόσφατα, τα τέσσερα μεγαλύτερα πιστωτικά ιδρύματα έλαβαν 18 δισ. ευρώ από το ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (το "ΤΧΣ") ως προκαταβολή για τη συμμετοχή του Ταμείου στην αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου.
Αυτό, βέβαια, είχε ήδη προβλεφθεί όταν έγινε η αναδιάρθρωση του χρέους.
Τα εν λόγω 18 δισ. ευρώ προέρχονται από ένα αποθεματικό 50 δισ. ευρώ που προβλέπεται στην νέα δανειακή σύμβαση που πρόσφατα υπέγραψε η Ελλάδα με τους διεθνείς δανειστές της.
Πρόκειται για πόρους που προέρχονται από τις κυβερνήσεις των Ευρωπαίων εταίρων μας στην Ευρωζώνη (δηλαδή για χρήματα άλλων Ευρωπαίων φορολογουμένων), οι οποίοι στηρίζουν την ελληνική προσπάθεια για έξοδο από την κρίση.
Λαμβάνοντας υπόψη τα γενικά και οριζόντια κριτήρια προσδιορισμού του πεδίου εφαρμογής της πρότασης νόμου, προκύπτει ότι η χρηματοοικονομική επίπτωση των διατάξεων της πρότασης νόμου θα ανέλθει σε δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για τα πιστωτικά ιδρύματα, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε διπλασιασμό των κεφαλαιακών αναγκών των πιστωτικών ιδρυμάτων, οι οποίες ανέρχονται στο ποσό των 50 δισ. ευρώ με τα οποία έχει προικοδοτηθεί το ΤΧΣ.
Μια τέτοια απόφαση, ανέφερε ο κ. Γκόρτσος, θα συνεπάγονταν ισόποσες ζημίες στους ισολογισμούς των πιστωτικών ιδρυμάτων και, κατά συνέπεια, περαιτέρω μείωση της κεφαλαιακής τους επάρκειας, με ζημία για τους καταθέτες και τους μετόχους τους, ο κυριότερος εκ των οποίων θα είναι πλέον, για τα περισσότερα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα, το ΤΧΣ, δηλαδή τελικά το Ελληνικό Δημόσιο.
Οι ανωτέρω ζημίες θα έπρεπε να καλυφθούν, κυρίως, μέσω μιας νέας ανακεφαλοποίησης των ελληνικών πιστωτικών ιδρυμάτων με κεφάλαια που θα έπρεπε να αναζητηθούν από τους Ευρωπαίους εταίρους και το ΔΝΤ γεγονός μη δεδομένο, ενώ, ταυτόχρονα, στην περίπτωση αυτή, το δημόσιο χρέος θα καθίστατο πιθανόν μη βιώσιμο.
nooz.gr
