Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας αμερικανικής επιστημονικής έρευνας, από ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου Ρας, με επικεφαλής τον επιδημιολόγο Μπράϊαν Τζέημς, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Διεθνούς Νευροψυχολογικής Εταιρίας “Journal of the International Neuropsychological Society”.
Οι ερευνητές μελέτησαν περίπου 1.150 άτομα με μέση ηλικία 80 ετών, αναλύοντας τις κοινωνικές συνήθειές τους, σε συνδυασμό με το ιατρικό ιστορικό τους και τη διενέργεια πολλών νευροψυχολογικών τεστ (μνήμης, αντίληψης κ.α.) κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Κατέληξαν, έτσι, στο συμπέρασμα ότι οι συχνές κοινωνικές επαφές και δραστηριότητες μπορούν να βοηθήσουν στην απομάκρυνση του κινδύνου άνοιας ή στην καθυστέρηση της έκπτωσης των εγκεφαλικών και νοητικών λειτουργιών σε προχωρημένη ηλικία.
Στην αρχή της έρευνας, κανείς από τους συμμετέχοντες δεν είχε σημάδια άνοιας. Μετά από το πέρασμα μιας πενταετίας, είχε καταστεί φανερό ότι όσοι ήσαν οι πιο δραστήριοι κοινωνικά, είχαν μειωμένο βαθμό νοητικού εκφυλισμού. Κατά μέσο όρο, οι πιο ενεργοί κοινωνικά είχαν μόνο το ένα τέταρτο του βαθμού έκπτωσης των γνωστικών και νοητικών λειτουργιών τους σε σχέση με τους λιγότερο κοινωνικά δραστήριους.
Δεν είναι ακόμα σαφές γιατί η κοινωνική δραστηριότητα φαίνεται να παίζει ρόλο στην άμβλυνση ή -η απουσία της- στην επιδείνωση των εγκεφαλικών λειτουργιών. Μια πιθανότητα, κατά τους ερευνητές, είναι ότι η συμμετοχή σε πολύπλοκες διαπροσωπικές σχέσεις βοηθά στην ανάπτυξη ή έστω στη συντήρηση των νευρωνικών δικτύων του εγκεφάλου, στη βάση της λογικής πως ό,τι δεν χρησιμοποιείται, τελικά «σκουριάζει».
ta nea
