Η περσινή χρονιά ισοφάρισε το 2005 ως το θερμότερο έτος από τότε που άρχισαν οι επίσημες μετρήσεις της θερμοκρασίας τον 19ο αιώνα, ανακοίνωσε η αρμόδια κυβερνητική υπηρεσία των ΗΠΑ. Οι πρωτοφανείς πυρκαγιές στη Ρωσία φαίνονται να συνδέονται με το Ρεύμα του Κόλπου, ενώ ο ζεστός ευρωπαϊκός χειμώνας δεν αποκλείεται να σχετίζεται με τη συρρίκνωση των πάγων στην Αρκτική.«Η ζέστη του περσινού έτους ενισχύει την αντίληψη ότι γινόμαστε μάρτυρες της κλιματικής αλλαγής» δήλωσε ο Ντέιβιντ Ίστερλινγκ, επικεφαλής επιστημονικών υπηρεσιών στο Εθνικό Κέντρο Κλιματικών Δεδομένων, το οποίο υπάγεται στην Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA).
Όπως επισήμανε, τα εννέα από τα δέκα θερμότερα έτη της σύγχρονης ιστορίας καταγράφηκαν μετά το 2000. Μόνη εξαίρεση είναι το 1998, το οποίο ήταν η τρίτη θερμότερη χρονιά από τότε που άρχισαν οι μετρήσεις το 1880.
Όπως σημειώνει η NOAA στην ανακοίνωσή της, το 2010 ήταν η 34η συνεχόμενη χρονιά με θερμοκρασίες πάνω από το κανονικό.
Ως «κανονική» μέση θερμοκρασία για τον πλανήτη λογίζεται η μέση παγκόσμια θερμοκρασία για τον 20ό αιώνα, η οποία ήταν 13,8 βαθμοί Κελσίου.
Το 2010 ήταν 0,62 βαθμούς Κελσίου θερμότερο.
Βροχές και καύσωνες
Σε μια ανεξάρτητη ανακοίνωση, το Παγκόσμιο Δίκτυο Ιστορικής Κλιματολογίας εκτιμά ότι το 2010 δεν ήταν μόνο η θερμότερη χρονιά αλλά και πιο υγρή, όσον αφορά το μέσο ύψος βροχόπτωσης.
Ο Ντέιβιντ Ίστερλινγκ της NOAA αρνήθηκε πάντως να συνδέσει το φαινόμενο με τις υψηλές θερμοκρασίες, επισημαίνοντας ότι απαιτούνται περαιτέρω μελέτες.
Ακόμα, η NOAA αποδίδει τους πρωτοφανείς περσινούς καύσωνες στη Ρωσία και τις φονικές πλημμύρες στο Πακιστάν σε ένα ασυνήθιστα ισχυρό Ρεύμα του Κόλπου από τα μέσα Ιουνίου έως τα μέσα Αυγούστου.
Το δριμύ ψύχος του χειμώνα σε μεγάλο μέρος της Βόρειας Αμερικής, της Ευρώπης και της Ασίας αποδίδεται σε βαρομετρικές ανωμαλίες γύρω από την Αρκτική (τη λεγόμενη Αρκτική Ταλάντωση) που έστειλαν παγωμένο αέρα από το βορρά.
Σύμφωνα πάντως με ανεξάρτητη μελέτη της NASA, οι επτά από τους δέκα τελευταίους ευρωπαϊκούς χειμώνες ήταν θερμότεροι από το μέσο όρο της περιόδου 1951-1981.
Το φαινόμενο, εκτιμούν, οι ερευνητές, είναι πιθανό να σχετίζεται με την απώλεια πάγου στην Αρκτική.
«Ο αρκτικός θαλάσσιος πάγος λειτουργεί ως κουβέρτα, μονώνοντας την ατμόσφαιρα από τη θερμότητα του ωκεανού. Αν αυτή η κουβέρτα απομακρυνθεί, η θερμότητα διαρρέει στην ατμόσφαιρα, αυξάνοντας τις τοπικές επιφανειακές θερμοκρασίες» εξηγεί η ανακοίνωση της NASA.
To 2010 η συνολική έκταση του πάγου στην Αρκτική ήταν η τρίτη μικρότερη που έχει καταγραφεί από το 1979, μετά το 2007 και το 2008.
ta nea
